συναποπετρούμαι

-όομαι, Μ

απολιθώνομαι μαζί με άλλον («τὸν παράκτιον χῶρον τῷ πάγει συναποπετρωθῆναι», Νικηφ. Πατρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀποπετροῦμαι «μεταβάλλομαι σε πέτρα»].